ตะวันลับขอบฟ้า

เคยได้ยินมาว่า...

"พระอาทิตย์ตกดิน สื่อความหมายถึงการลาจาก"         

              ฉันไม่ค่อยชอบบรรยากาศตอนนี้ซักเท่าไหร่ (สวยแบบเศร้าๆ) หากได้นั่งอยู่คนเดียวทีไร อดให้นึกถึงเรื่องของวันวานไม่ได้ทุกที
                

                 เนี่ยแหละนะ สัจธรรมของมนุษย์ มีพบก้อมีจาก... มีเสียงหัวเราะก้อต้องมีหยดน้ำตา ... เหมือนงานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา ... ไม่มีความสุขใดที่จะอยู่กับเราทุกวัน และไม่มีความทุกข์ใดจะอยู่กับเราตลอด ... ทุกอย่างเป็นไปตามเงื่อนไขของเวลา ...
               

                บางทีในอีกมุมหนึ่ง "พระอาทิตย์ตกดิน สื่อความหมายของการลาที" (ไม่ใช่ลาจาก)   ลา เพื่อหยุดพัก ... พักใจอย่างนิ่งๆ อยู่กับตัวเอง(อย่างมีความสุข)ให้ได้ในแต่ละวันวัน     แล้วทบทวนสิ่งที่ผ่านมา ถามตัวเองว่า เรากำลังทำอะไรอยู่ ถ้าไม่ใช่ก้อหยุด หรือถอย อีกก้าว เพื่อก้าวต่อไปที่มั่นคงกว่า เหนื่อยก้อต้องพัก แล้วลุกยืนให้ไหว คิดมากทำไม กับความผิดพลาด

               ตะวันยังขึ้นได้ใหม่ ชีวิตก้อเริ่มต้นใหม่ได้เช่นกัน จะกลัว อะไร แค่กล้าที่จะก้าวออกมา และให้กำลังใจตัวเองทุกวัน ว่า "วันนี้เราต้องดีกว่าเมื่อวาน"
              

               เพราะสิ่งแย่ๆ ได้ลาไปแล้ว ไปพร้อมกับตะวันที่ลับของฟ้าของเมื่อวานนั่นเอง
       

             พรุ่งนี้รีบตื่น เพื่อรับกับตะวันดวงใหม่(ที่เป็นเหมือนความหวังใหม่) อย่างสดใสกันดีกว่า

            หากตะวันดวงนี้ อาจมีสิ่งดีๆ มาให้กับเรา เพื่อวันพรุ่งนี้ที่ดีกว่า  ดีกว่า  และดีกว่า
                     

                                                             (ขอบคุณดวงตะวัน)